Algemene info

Leverbaar Ja
ISBN 9789076168937
paperback
Aantal pagina's 128
Prijs € 24,90
NUR 306
maart 2020

Genres Poëzie
Omslag Michael Snitker

Recensies

'Deze dichter provoceert zonder vrijblijvend te zijn en dat fascineert me. Ze formuleert een kritiek op de hedendaagse wereld, gedreven door nut, winst en hapklare coherentie, waarin tegelijkertijd de inhoud niet meer klopt met de vorm, zoals De Jong schrijft in ‘evolutie een protestsong’. (…) Van die incongruentie tussen vorm en inhoud – en bij uitbreiding: perceptie en realiteit – leggen deze gedichten rekenschap af. Ze zijn balsturig, onverbiddelijk (…), soms ronduit duister en stekelig, maar tegelijkertijd (en juist daarom) aanlokkelijk, ook door het smeuïge ritme en de durf die uit het jaagpad op en af spreekt.'

Obe Alkema, NRC Handelsblad (04 december 2020)

'De negatie is onmachtig – daarom is de nood aan negatie niet minder belangrijk – in de Nederlandse literatuur is wat Saskia de Jong doet (bijvoorbeeld in haar laatste bundel Het jaagpad op en af) daarvan het grootste voorbeeld, ‘negatieve poëzie’ als krachtig levenswapen voor de mens: de achterkant als omkering, de Grote Negatie als levensbron: een afwijzing van de wereld die een aanval is en dus een bevestiging, niet van het bestaande, maar van het andere. De literatuur die onmogelijk en toch lichtgevend is. En zelfs zijn die kenmerken (deugden of ondeugden) onbelangrijk: literatuur is omdat ze is. De Negative Dialektik van Adorno ‘vertaald’ in Nederlandse poëzie.'

Johan Velter, sfcdt (28 september 2020)

'(...) Het klopt: ook Saskia de Jong kijkt zo naar de werkelijkheid, eigenzinnig en nog wat absurder vaak. Het is zaak om deze gedichten meermalen te lezen; ze laten zich langzaam veroveren als je maar niet probeert alles verstandelijk te begrijpen. Denk aan Lucebert, aan Verhagen. De dichter is soms ziener. Het lijkt of hij boodschappen doorkrijgt, zoals vroeger de sjamaan. Je kunt spreken van intuïtief weten.'

Remco Ekkers, Tzum (10 september 2020)

'Deze bundel is een oproep tot opstand. (...) De reeks laat zien dat eenduidige leuzen nergens toe leiden. De Jong pleit voor wisselende perspectieven, voor het vermogen je in te leven in de standpunten van anderen. Wat niet betekent dat ze niet soms stevig van leer trekt als het om Nederlandse hypocrisie gaat.'

Piet Gerbrandy, Poëziekrant (07 juli 2020)

'Volgens recensent Ivan Sacharov bestaat de poëzie van Saskia de Jong in ‘het jaagpad op en af’ uit intuïtieve woordspelingen: ‘De gedichten bestaan – als zandkastelen in een regenbui – nét op het randje van betekenis. Een betekenis die flexibel is en voor een groot deel aan de lezer wordt overgelaten. Dat is natuurlijk prachtig! Maar het heeft ook zijn beperkingen.''

Ivan Sacharov, Meander (08 juni 2020)

'Een universum waarin vooral de avontuurlijke inslag opvalt; het wemelt van de spannende teksten in de meest uiteenlopende vormen. Het is een volle, rijke, diverse bundel die sprankelt van ‘dichtlust’. Zelfs op de binnenflap is nog een gedicht ‘genaaid’; de poëzie puilt als het ware uit de zakken. (…) Niets in haar werk voldoet aan enige verwachting; gebaande paden zijn nergens te vinden. Klaarblijkelijk omdat het móet: verrassing wekken, niet het voor de hand liggende kiezen.'

Kiki Coumans, Awater (01 juni 2020)

'In deze bundel worden neologismen en creatieve samenstellingen (foetuspoppetjes, wegwerpkarakter, vuistintegriteit, spraakafzien, tonprater, focuscircus) niet geschuwd. De woorden worden zonder hoofdletters, met een minimum aan leestekens op papier gezet. Tezelfdertijd is er aan taalrijkdom en aan een veelheid van vormen geen gebrek.'

Stefaan Pennynck, Kunsttijdschrift Vlaanderen (28 mei 2020)

'De Jongs poëzie staat nergens stil, maar beweegt als eb en vloed.'

Janita Monna, Trouw (19 april 2020)

'Het jaagpad op en af  is een caleidoscopische bundel waarin taal vibreert, vliegt en omhoog valt en maar zelden zinvol oogt in de vertrouwde zin des woords. Telkens zal de lezer aan andere passages, aan andere zinnen blijven haken, andere verbanden opmerken, of juist eroverheen lezen. Maar één ding is zeker: het wemelt van potentie van een steeds herleven. De ontsporing in de ene lezing kan de opstapplaats zijn voor een volgende, om hetzelfde jaagpad toch weer anders te vervolgen, of beter nog, de gebaande weg te verlaten: ‘laten we dwalen! van klaproos tot klaproos, van troostprijs tot troostprijs’.'

Albert Hogeweij, Literair Nederland (09 maart 2021)